- Michał! Proszę powiedz coś!
- Nina daj już spokój! - Usłyszałam z zupełnie przeciwnej strony stołu.
- Rozmawialiśmy o tym. Nie ma nawet mowy.
- Ale tato! Ty nic nie rozumiesz! Co w tym jest złego? Michał! Powiedz im!
- Wujek, ja rozumiem, że ty się o nią martwisz, ale ona naprawdę jest w tym dobra. Dawno nie spotkałem kogoś z umiejętnościami takimi jak ona. Potrafi zapanować nad maszyną. Zresztą sam się wujek przekonał. Zdała kurs! I to za pierwszym razem. Egzaminator był pod wrażeniem. - Do rozmowy włączył się mój ukochany kuzyn.
- No widzisz? Dlaczego nie chcesz się zgodzić?
- Nina, dziecko kochane, ja rozumiem, że ty masz taką pasję, ale nie pozwolę ci kupić motocykla! Nie podpiszę na ciebie wyroku śmierci.
- Michał jeździ już tyle czasu i nigdy nie miał wypadku. Słyszałeś zresztą, że jestem w tym dobra. Kurs pozwoliłeś mi zdać. A czym mam jeździć? Rowerem!?
- Kurs to co innego. Myślałem zresztą, że jak zdasz to ci się to znudzi i zapomnisz o całej sprawie.
- Tato...
- Nie! Już ci mówiłem coś na ten temat. " SAMOCHODEM MOŻNA SIĘ ZABIĆ, ALE MOTOCYKLE TRZEBA ". A ja nie chcę stracić jedynej córki.
- Ninka, tata ma rację. Taka pasja nie jest dla dziewczyn takich jak ty. - No tak, kochana mamuśka. Zawsze " gotowa do pomocy ".
- I tak go kupię. Czy mi na to pozwolicie czy nie. - Burknęłam i odeszłam od stołu. Słyszałam za sobą wołanie, ale nie miałam najmniejszej ochoty się odwracać.
Rodzice nigdy mnie nie rozumieli. Nie mogą się pogodzić z tym, że ich jedyna córka jest tak zwaną CHŁOPCZYCĄ. Nie rozumieją, że wolę towarzystwo chłopaków. Z nimi mogę pogadać o wszystkim. A dziewczyny? Martwią się o złamany paznokieć. Nie wytrzymałabym z takimi laluniami nawet godziny. Tato nie podziela mojej pasji. Nie rozumie, że motocykle są dla mnie wszystkim. Mama zaś nie lubi kiedy słucham rapu. Nie może zrozumieć, że ta muzyka ma w sobie sens i, że jest po prostu najlepsza. Tylko Michał wie co czuję. To on zaraził mnie miłością do motocykli. Najlepszy kuzyn na świecie. Ciocia z wujkiem nie robili mu takich wyrzutów kiedy kupował pierwszy motocykl. Ba! Nawet go wspierali. Czego nie można powiedzieć o moich rodzicach.
- I tak go kupię. Czy mi pozwolą, czy nie. - Powiedziałam sama do siebie, spoglądając na ścianę wypełnioną plakatami raperów i zdjęciami najlepszych maszyn pod słońcem.
___________________________________________________________________________
No to tak widzi się prolog. Mam nadzieję, że znajdą się osoby, które będą chciały czytać tego bloga. Było by miło gdyby takie, dodały komentarz z tą bardzo ważną dla mnie informacją. Bo jak wiadomo - bez czytelników blog nie istnieje.
Zapraszam do komentowania! :)
